Κάταγμα ισχίου: Θεραπεία – Αποκατάσταση – Ανάρρωση

Θεραπεία – Αποκατάσταση

Η εγχείρηση αποτελεί σχεδόν πάντα τον καλύτερο τρόπο αποκατάστασης ενός κατάγματος του ισχίου. Οι γιατροί δε χρησιμοποιούν συνήθως χειρουργικές τεχνικές, μόνο αν το κάταγμα είναι σταθερό ή αν υπάρχουν άλλοι ιατρικοί λόγοι που κάνουν το χειρουργείο πολύ επικίνδυνο. Το είδος του χειρουργείου εξαρτάται συνήθως από τον τύπο και τη σοβαρότητα του κατάγματος του ισχίου και την ηλικία.

Στο κάταγμα του αυχένα του μηριαίου μπορεί να χρησιμοποιηθεί μερική αντικατάσταση του ισχίου ή εσωτερική οστεοσύνθεση. Στο διατροχαντήριο κάταγμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί συμπιεστική ήλωση του ισχίου.

Κατάγματα του αυχένα του μηριαίου. Οι χειρουργοί αποκαθιστούν συνήθως αυτό το είδος κατάγματος με μία από τις τρεις ακόλουθες μεθόδους:

• Εσωτερική οστεοσύνθεση. Αν μετά από κάταγμα τα μέρη του οστού μπορούν να ευθυγραμμιστούν σωστά, ο γιατρός μπορεί να τοποθετήσει μεταλλικές βίδες ή μία πλάκα και βίδες μέσα στο οστό, για να το κρατήσει ενωμένο, μέχρι να αποκατασταθεί το κάταγμα. Αυτό ονομάζεται εσωτερική οστεοσύνθεση.
• Μερική αντικατάσταση ισχίου. Αν οι άκρες του οστού έχουν μεγάλη βλάβη και έχει επηρεαστεί η παροχή αίματος προς τον αυχένα του μηριαίου, ο γιατρός μπορεί να αφαιρέσει την κεφαλή του μηρού και να την αντικαταστήσει με ένα μεταλλικό τεχνητό τμήμα. Αυτό είναι γνωστό ως μερική αρθροπλαστική.
• Ολική αρθροπλαστική ισχίου. Αυτή η μέθοδος περιλαμβάνει την αντικατάσταση του πάνω μέρους του μηρού και της εσοχής του λαγόνιου οστού με τεχνητά τμήματα. Η ολική αρθροπλαστική ισχίου είναι μια συνηθισμένη επέμβαση για την αντιμετώπιση της σοβαρής αρθρίτιδας του ισχίου, αλλά χρησιμοποιείται σπάνια για την αποκατάσταση ενός κατάγματος.

Σε γενικές γραμμές, όσο πιο πολύπλοκο είναι το κάταγμα και όσο μεγαλύτερη η ηλικία, τόσο πιο πιθανό είναι να τοποθετηθεί τεχνητό τμήμα. Η εσωτερική οστεοσύνθεση χρησιμοποιείται περισσότερο σε νέους ανθρώπους και για κατάγματα που είναι πιο απλά και ευθυγραμμίζονται σωστά.

Διατροχαντήρια κατάγματα. Για την αποκατάσταση αυτού του είδους του κατάγματος ο γιατρός τοποθετεί συνήθως μία μεταλλική πλάκα και μία βίδα (συμπιεστική ήλωση ισχίου), για να αποκαταστήσει το κάταγμα. Η βίδα είναι στερεωμένη σε μία πλάκα, που μπαίνει παράλληλα με τον μηρό και στερεώνεται και με άλλες βίδες, για να κρατά το οστό σταθερό. Καθώς το οστό αναρρώνει, οι βίδες βοηθούν τα μέρη του οστού να συμπιεστούν, έτσι ώστε οι άκρες να μεγαλώσουν μαζί.

Ανάρρωση

Η ανάρρωση από ένα κάταγμα ισχίου απαιτεί μια μακρά περίοδο αποκατάστασης. Ο στόχος της αποκατάστασης είναι να σας βοηθήσει να αποκτήσετε πάλι φυσιολογική κίνηση. Θα μάθετε πώς να αυξάνετε σταδιακά το βάρος που βάζετε στο ισχίο σας, μέχρι να μπορεί να σηκώσει ολόκληρο το βάρος σας. Θα μάθετε επίσης πώς να κάθεστε, να στέκεστε και να περπατάτε, έτσι ώστε να μην ξανατραυματίσετε ή να προκαλέσετε βλάβη στο τεχνητό τμήμα, αν έχει τοποθετηθεί.

Μετά από ένα κάταγμα στο ισχίο, θα χρειαστείτε πιθανώς υποστήριξη στο βάδισμα από ένα μπαστούνι, ένα πι ή πατερίτσες για αρκετούς μήνες. Μπορεί να χρειαστείτε επίσης βοήθεια, για να κυκλοφορείτε μέσα στο σπίτι και να εκτελείτε τις καθημερινές σας εργασίες. Περίπου οι μισοί ασθενείς πάνω από τα 65 που έχουν υποστεί κάταγμα στο ισχίο εισέρχονται σε μια κλινική για τουλάχιστον ένα μέρος του χρόνου της ανάρρωσης τους, γιατί χρειάζονται βοήθεια που δεν μπορούν να έχουν στο σπίτι τους.