Η ρήξη του αχίλλειου τένοντα αποτελεί έναν σοβαρό τραυματισμό ο οποίος αναστέλλει τη λειτουργία του ποδιού. Αν και ο τραυματισμός αυτός μπορεί να εμφανιστεί στον οποιοδήποτε, τις περισσότερες φορές  αφορά ανθρώπους με έντονη αθλητική δραστηριότητα. Έτσι, η ρήξη του αχίλλειου τένοντα συμβαίνει συχνότερα κατά τη διάρκεια αθλητικής δραστηριότητας, μετά από απότομη διάτασή του. Ο αχίλλειος τένοντας, ο οποίος αποτελείται από ισχυρό συνδετικό ιστό, εντοπίζεται στο οπίσθιο τμήμα της πτέρνας και ενώνει το γαστροκνήμιο με την πτέρνα. Πρόκειται για έναν από τους ισχυρότερους τένοντες του ανθρώπινου σώματος, ο οποίος όμως υφίσταται πολύ έντονες πιέσεις.

 

Ρήξη αχίλλειου τένοντα: Ποια είναι τα συμπτώματα;

 Οι ασθενείς με ρήξη αχίλλειου τένοντα παρουσιάζουν τα εξής συμπτώματα:

• Έντονο και ξαφνικό πόνο
• Οίδημα μεταξύ της γάμπας και της πτέρνας
• Δυσκολία στο περπάτημα και ιδίως σε ανηφορικό έδαφος
• Αδυναμία στήριξης στο τραυματισμένο πόδι

 Οι ασθενείς που παρουσιάζουν τα παραπάνω συμπτώματα θα πρέπει να επισκεφθούν άμεσα ένα ειδικό ορθοπεδικό χειρουργό προκειμένου να αποφευχθεί μια περαιτέρω βλάβη.

Ποια τα αίτια της ρήξης αχίλλειου τένοντα;

 Η ρήξη του αχίλλειου τένοντα οφείλεται σε αιφνίδια αύξηση της πίεσης που υφίσταται ο τένοντας, όπως για παράδειγμα κατά την  απότομη επιτάχυνση στο τρέξιμο. Η ρήξη συμβαίνει μόλις  λίγα εκατοστά πάνω από το σημείο κατάφυσης του τένοντα, το οποίο είναι και το πιο επιρρεπές σημείο λόγω της μειωμένης αιμάτωσής του. Πέρα από τον οξύ τραυματισμό, η ρήξη μπορεί να οφείλεται σε χρόνια χρήση κορτιζόνης ή κάποιων αντιβιοτικών, σε νόσο του θυρεοειδούς ή σε αυτοάνοσα νοσήματα όπως ρευματοειδής αρθρίτιδα ή λύκος.

Ποια η θεραπεία της ρήξης αχίλλειου τένοντα;

 Η θεραπεία που ακολουθείται μετά από ρήξη του τένοντα μπορεί να είναι χειρουργική    ή μη χειρουργική. Η μέθοδος εκλογής για την αντιμετώπιση του τραυματισμού ποικίλει ανάλογα με την σοβαρότητα του τραυματισμού, τις λειτουργικές ανάγκες   και την ηλικία του ασθενή. Η μη χειρουργική αντιμετώπιση περιορίζεται σε ακινησία και χρήση ειδικού κηδεμόνα και συχνά εμπεριέχει τον κίνδυνο επαναρήξης. Η συντηρητική θεραπεία επιλέγεται συχνότερα στους ηλικιωμένους.

Ρήξη αχίλλειου τένοντα: Χειρουργική θεραπεία

 Η χειρουργική θεραπεία συνεπάγεται πολλά πλεονεκτήματα καθώς μειώνεται η πιθανότητα μελλοντικής υποτροπής. Η χειρουργική αντιμετώπιση της ρήξης διαχωρίζεται σε διαδερμική συρραφή και ανοικτή συρραφή. Στόχος της συρραφής του αχιλλείου είναι η ένωση των δύο άκρων του τένοντα, προκειμένου να γίνει η επούλωση.

Αποκατάσταση μετά από χειρουργείο συρραφής

 Με το πέρας της εγχείρησης συρραφής του αχίλλειου, απαιτείται η ακινητοποίηση του πέλματος, προκειμένου να επουλωθεί το τραύμα, γι’ αυτό τοποθετείται ένας ειδικός νάρθηκας. Περίπου δύο εβδομάδες μετά την εγχείρηση αφαιρείται ο νάρθηκας, προκειμένου ξεκινήσει η κινητοποίηση του άκρου και να ανακτηθεί προοδευτικά όλο το εύρος της κίνησης.

Η επιλογή του κατάλληλου και εξειδικευμένου Ορθοπαιδικού Χειρουργού μπορεί να επιταχύνει την αποκατάσταση του ασθενή. Μην διστάσετε να επικοινωνήσετε με Ορθοπαιδικό Χειρουργό Πέτρο Μπουντογιάννη για οποιαδήποτε διευκρίνηση αναφορικά με την ρήξη αχίλλειου τένοντα.