Η άρθρωση του ώμου έχει την ιδιότητα να εκτελεί μεγάλο εύρος κινήσεων σε πολλά επίπεδα. Αυτή η ελευθερία των κινήσεων γίνεται σε βάρος της σταθερότητας της άρθρωσης, έχοντας ως αποτέλεσμα η περιοχή του ώμου να γίνεται περισσότερο επιρρεπής σε τραυματισμούς.

Ως εξάρθρημα ώμου νοείται η απομάκρυνση της αρθρικής επιφάνειας του βραχιονίου οστού από την ωμοπλάτη. Συνέπεια αυτού του γεγονότος αποτελεί η ρήξη του επιχείλιου χόνδρου και των υπόλοιπων σταθεροποιητικών συνδέσμων. Παράλληλα, υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις που μπορεί να υπάρξει και τραυματισμός του αρθρικού χόνδρου, των οστών και των νεύρων της συγκεκριμένης περιοχής.

Ποια είναι τα συμπτώματα που εμφανίζει ο ασθενής;

Τα κυριότερα συμπτώματα που εμφανίζει ο ασθενής είναι:

• Ο έντονος πόνος στην περιοχή του ώμου
• Η αδυναμία κίνησης του πάσχοντος άνω άκρου
• Η παραμόρφωση της άρθρωσης
• Το οίδημα στην πάσχουσα περιοχή
• Τα μουδιάσματα στην περιοχή του ώμου και του χεριού

Πώς πραγματοποιείται η διάγνωση του εξαρθρήματος του ώμου;

Η διάγνωση της πάθησης επιτυγχάνεται με την κλινική εξέταση από ειδικό κι εξειδικευμένο Ορθοπαιδικό και τον ακτινολογικό έλεγχο. Σε πρώτο χρόνο, ο ιατρός θα εξετάσει τα συμπτώματα του ασθενή και θα λάβει το ιατρικό ιστορικό του. Σε δεύτερο χρόνο, ο Ορθοπαιδικός θα συστήσει στον ασθενή την πραγματοποίηση του ακτινολογικού ελέγχου.

Ο ακτινολογικός έλεγχος αποτελεί σημαντικό στάδιο στη διάγνωση, από τη στιγμή που βοηθάει στην αναγνώριση συνοδών οστικών κακώσεων που ενδεχομένως υπάρχουν. Σε ορισμένες και σοβαρότερες περιπτώσεις, ο ιατρός μπορεί να συστήσει στον ασθενή να πραγματοποιήσει μαγνητική τομογραφία, ώστε να αποκαλυφθούν λεπτομερώς οι οστικές βλάβες και οι κακώσεις  των μαλακών χόνδρων και συνδέσμων.

Ποιες είναι οι αιτίες που οδηγούν στο εξάρθρημα ώμου;

Οι αιτίες που προκαλούν το εξάρθρημα ώμου είναι αρκετές. Το γεγονός αυτό οφείλεται στην ανατομία της άρθρωσης, διότι επιτρέπει την εκτέλεση μεγάλου εύρους κινήσεων.

Ωστόσο, οι συχνότερες αιτίες εμφάνισης της πάθησης είναι:

• Οι αθλητικοί τραυματισμοί, κυρίως σε ομαδικά αθλήματα, που υπάρχει η πιθανότητα να πραγματοποιηθεί βίαιη σύγκρουση μεταξύ δύο ατόμων
• Οι τραυματισμοί εκτός αθλητικών δραστηριοτήτων, όπως για παράδειγμα εξαιτίας κάποιου τροχαίου ατυχήματος ή πτώσης του ασθενή.

 

 

Πώς αντιμετωπίζεται το εξάρθρημα ώμου;

Το εξάρθρημα πρέπει να αναταχθεί το ταχύτερο δυνατό. Ο χειρισμός της ανάταξης του εξαρθρήματος διενεργείται από έμπειρο  Ορθοπαιδικό, ώστε να αποφευχθούν πιθανές επιπλοκές, όπως κάταγμα βραχιονίου οστού  ή νευρολογικά προβλήματα  του άνω άκρου.

Η περαιτέρω αντιμετώπιση είναι είτε συντηρητική είτε χειρουργική.  Η επιλογή της μεθόδου εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως είναι η ηλικία του ασθενή, το επίπεδο της καθημερινής του δραστηριότητας κι η ύπαρξη άλλων κακώσεων.

Σε νεότερους αθλητικούς  ασθενείς προτιμάται η χειρουργική επέμβαση, καθώς το ποσοστό υποτροπής σ’ αυτές τις περιπτώσεις ανέρχεται στο 90%. Σε μεγαλύτερης ηλικίας ασθενείς, συνήθως, το εξάρθρημα αντιμετωπίζεται συντηρητικά με ταυτόχρονη ενδυνάμωση του στροφικού πετάλου.

Η συντηρητική αντιμετώπιση περιλαμβάνει την ακινητοποίηση του άνω άκρου με μία κλασική ανάρτηση. Η ακινητοποίηση αυτή διαρκεί από  2 έως 6 εβδομάδες. Παράλληλα, ο ιατρός θα συστήσει στον ασθενή να ξεκινήσει ένα πρόγραμμα φυσικοθεραπείας, ώστε να ενδυναμωθούν οι μυς του ώμου.

Η χειρουργική αντιμετώπιση πραγματοποιείται αρθροσκοπικά, έχοντας ως στόχο την καθήλωση του ραγέντος επιχείλιου χόνδρου με την βοήθεια των οστικών αγκυρών.

Για οποιαδήποτε απορία σχετικά με το εξάρθρημα ώμου, μην διστάσετε να επικοινωνήσετε με τον εξειδικευμένο και έμπειρο Ορθοπαιδικό Χειρουργό Πέτρο Μπουντογιάννη. Ο ιατρός θα σας προτείνει το κατάλληλο θεραπευτικό πλάνο σύμφωνα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά σας.